Wanneer we in uitersten terechtkomen in meningsverschillen of zelfs ruzies met partners, kinderen of buren. Dan worden gesprekken bijzonder moeilijk. Dat is normaal voor zo’n situatie, maar je komt er niet veel verder mee.
Is er de wil om tot een redelijk gesprek te kunnen komen voor oplossingen, met wat veiligheid ingebouwd, dan kun je bij mij terecht voor mediation, ofwel bemiddeling. 

Enig voorbehoud: gaat het om technische of juridische problemen/vraagstukken, dan dienen de partijen hiervoor een vertegenwoordiger aan te stellen die de materie beheerst en duidelijk kan aangeven wat de juiste redenering of uitleg moet zijn binnen dat gebied van expertise.
Mijn expertise is uiteindelijk de manier waarop het gesprek, de vraagstelling, het overleg op persoonlijk vlak respectvol kunnen plaatsvinden.   

Let wel: meestal is er een weg te gaan, dus het neemt tijd in beslag. Meningsverschillen of ruzies zijn in het begin doodlopende einden, die op zichzelf toch openingen kunnen geven als er geluisterd wordt en daarom moeten we inventariseren wat de problemen zijn.

Dus hoe ga ik te werk:   horen, zien en praten (dus niet zwijgen…)

Horen:
ik luister onbevooroordeeld naar de argumenten en meningen van alle partijen (soms zijn er meer dan twee) en maak notities.
Nadat iedereen heeft kunnen aangeven wat er naar hun mening niet goed loopt, zet ik de aantekeningen om naar een voorstel voor alle betrokkenen, met de mogelijkheid voor iedereen om te reageren > op een manier die helder aangeeft of er punten zijn die nog besproken moeten worden en welke punten evt. in de richting zitten van een voorstel tot een oplossing.

Zien:
Als de wil er is om te luisteren en praten, zien we elkaar in een groepsgesprek onder bepaalde voorwaarden. Ik leid het gesprek in zodat het voor iedereen duidelijk is hoe we met elkaar omgaan op dat moment, d.w.z. respectvol en open. Emoties zijn menselijk, maar helpen meestal niet om tot elkaar te komen. Daarom wordt iedereen gevraagd om afstand te nemen en de problematieken te zien alsof ze van iemand anders zijn. 
Daarna geef ik een samenvatting van de belangrijkste punten en geef de kans om een mening te geven welke van die punten het belangrijkst zijn om verder te gaan.

Praten:
Niet alles hoeft meteen of volledig opgelost te worden, zolang men met elkaar kan overleggen in een gesprek van volwassenen onder elkaar met allemaal dezelfde rechten.

Door het voortraject heeft iedereen op een wat afstandelijke manier te maken gekregen met de gespreksonderwerpen en de formulering én evt. toetsing (door de experts).

De informatie moet op dit moment puntsgewijze/gestructureerd een beeld geven van de werkelijkheid. Praten doe je het beste als iedereen dezelfde wetenschap heeft m.b.t. een dispuut of probleem. We zien op dit moment ook of er een opening is in het geprek door bereidwilligheid om tot een oplossing te kunnen komen, al was het maar dat de partijen willen luisteren naar elkaar. Deeloplossingen of tussenoplossingen zijn ideaal als kleinere stap richting elkaar!
Wat creativiteit en inzichtelijk vermogen kunnen al veel doen.

De partijen bepalen dan of er intern verder wordt gepraat of dat er meer bemiddelling nodig is door stappen te herhalen of andere voorstellen te overwegen. 

Ik zeg dus niet dat dit proces ideaal is – de mate van begrip voor de standpunten van de ander is niet altijd (meteen) groot genoeg en emoties kunnen diep gaan en het gesprek bemoeilijken. Vandaar dat er ook soms een spiegel nodig is die kan confronteren, maar ook duidelijkheid kan geven. We zijn allemaal mensen, dus in staat om een oplossing te vinden.